เริ่มต้นบันทึกด้วยวันแม่ อายุผ่านมาก็ตั้ง 26 ปีแล้ว ผมเพิ่งจะรู้ว่าผมขาดผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ เมื่อวันนี้ที่แม่ผมล้มป่วย และจะต้องผ่าตัดถึงจะหาย พอรู้อาการผมก็กลั้นน้ำตาไม่ได้เลย ไม่คิดว่าจะเป็นหนักขนาดนี้ วันนี้ทำให้ผมตระหนักขึ้นมาว่า ผู้หญิงคนเนี้ยแหละ รักแรกของผม ผมจะดูและเขาจนกว่าชีวิตตัวเองจะหมดอายุไข พิมพ์ไปน้ำตาก็ไหลไป เอาหล่ะ ชีวิตก็ต้องสู้ต่อไป วันนี้ครอบครัวผมยังยิ้มได้อยู่ และยังอยู่กันครับ พ่อ แม่ ผม และน้อง ไม่ว่าอนาคตจะเป็นยังไงก็ชั่งมัน ทุกวันนี้เรารักกัน ดูและกันก็เพียงพอแล้ว...ToToGoInter
No comments:
Post a Comment